Blog

Jak prawidłowo wyliczyć wynagrodzenie chorobowe?

16 września 2016
BSO Prawo & Podatki
Blog

Jak prawidłowo wyliczyć wynagrodzenie chorobowe?

Zgodnie z art. 92 K.P. pracodawca zobowiązany jest wypłacać wynagrodzenie chorobowe dla pracownika w ciągu roku kalendarzowego przez pierwsze 33 dni, bądź też 14 dni w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia. Zazwyczaj jest to 80 % wyliczonego wynagrodzenia chorobowego. Pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia chorobowego przy wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży, poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.

Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie (po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe-13,71%) wypłacone przez okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Podczas naliczania wynagrodzenia chorobowego wątpliwości budzi, który składnik zakwalifikować do jego podstawy. Wszystkie te kwestie opisane zostały w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. 2015 poz. 1066 ). Z aktu tego wynika, że podstawę wynagrodzenia chorobowego stanowią składniki wynagrodzenia, od których naliczana i odprowadzana jest do ZUS składka chorobowa oraz które pomniejszane są za okres niezdolności do pracy spowodowany chorobą.

Pierwszym składnikiem, który bezspornie stanowi podstawę wynagrodzenia chorobowego jest wynagrodzenie zasadnicze. Kolejne składniki wchodzące do podstawy wynagrodzenia chorobowego to:

  • premie i nadgodziny uzależnione od indywidualnych wyników,
  • dodatki funkcyjne i stażowe,
  • wynagrodzenie za godziny nadliczbowe i nocne,
  • wynagrodzenie urlopowe.

Premia jednak jest składnikiem niejednoznacznym. To czy stanowi on podstawę do wynagrodzenia chorobowego zależy od tego, jak składnik ten określony został w regulaminie wynagrodzeń, bądź też, jakie przyjęto zasady jego wypłacania.

Zgodnie art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych nie uwzględnia się premii, do których pracownik zachowuje prawo w myśl przepisów płacowych, jeżeli są one wypłacane za okresy pobierania tych świadczeń. Jeżeli w przepisach płacowych nie ma postanowień o zachowaniu prawa do premii za okres pobierania wynagrodzenia chorobowego należy przyjąć, że premia nie przysługuje za te okresy i powinno się ją uwzględnić przy ustalaniu podstawy. Jeżeli jednak, mimo braku odpowiednich postanowień w przepisach płacowych lub w umowie o pracę pracodawca udokumentuje, że premia jest pracownikowi wypłacana za okres pobierania świadczenia chorobowego, to nie uwzględnia się jej w podstawie wymiaru tego świadczenia (por. ust. 168 komentarza ZUS do ustawy zasiłkowej).

Do podstawy wymiaru świadczeń nie wliczamy premii i nagród, które nie zależą od indywidualnego wkładu pracy pracownika, ale od wyników całej grupy pracowników lub całego zakładu pracy, wypłacane niezależnie od absencji pracownika (por. ust. 170 komentarza ZUS do ustawy zasiłkowej) oraz premii określonej procentowo od wynagrodzenia pracownika określonego w umowie om pracę. Na ich wysokość nie wpływa ocena pracy pracownika ani też okres pobierania świadczeń chorobowych. Wszystkie premie i jednorazowe nagrody, które zostały wypłacone za konkretne czynności wykonane przez pracownika, zawsze zostaną uwzględnione w podstawie wymiaru świadczeń, ponieważ nie są wypłacane za okresy ich pobierania (w czasie choroby czynności uprawniające do nagrody nie są wykonywane). Wszystkie składniki wynagrodzenia wypłacone niezależnie od wkładu pracy pracownika nie mogą być wliczone do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych.

Do podstawy wynagrodzenia chorobowego nie wliczamy:

  • nagrody za ukończenie przez pracownika szkoły, studiów,
  • kosztu wynajmu przez pracownika mieszkania finansowanego przez pracodawcę,
  • bonów lub wypłat w gotówce przyznawanych w jednakowej wysokości lub zgodnie z ustalonym wskaźnikiem procentowym wszystkim pracownikom lub grupom pracowników z okazji świąt, czy innych okoliczności oraz
  • wysokości nieodpłatnych świadczeń finansowanych przez pracodawcę a stanowiących przychód dla pracownika.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. 2015 Poz. 1066).